~به صَرفِ یِک فِنجان قَهوِه~

شاید اول قلب بوده و بعد انسان به وجود اومده

اشکالی نداره بعضی اوقات ناراحت باشی ... بخوای گریه کنی، بخوای تنها باشی ...

لازمه،  لازمه گاهی اوقات خود واقعی مون باشیم. بدون هیچ نقاب خوشحالی ای 

میدونی یک جا خونده بودم که اشک ها کلماتی هستن که زبون نمیتونه بیانشون کنه

و اونوقت قلب قطره هایی با انبوهی از احساسات رو از چشم هامون بیرون میفرسته 

تا اروممون کنه. تا چیز های بد رو با اشک از بدنمون خارج کنه.

ولی یکجایی میرسه که اونقدر سینت سنگین میشه که دیگه حتی اشک ها هم قادر به بیان اون نیستن

اینبار زبان باید بیاد کمک قلب. باید باهم همکاری کنند تا اروممون کنند. با حرف زدن ، با صحبت کردن درباره احساسات

 

میدونید فقط خواستم بگم اگر روزی فکر کردید هیچ کس رو ندارید

هیچکس نیست که بهتون گوش بده

بدونید یک نفر اینجا هست که دوستتون داره و براش مهمید 

حتی اگر هم رو نشناسیم.

من سراپا گوشم تا تک تک حرف هاتون رو بشنوم :)